Nakakataba ng puso na maraming natutuwa (at excited) sa pagkahirang sa akin bilang isang Supervisor OIC pero kung ako ang tatanungin, mas gusto ko pa rin ang tumatanggap na lang ng tawag.

Oo, tatlong taong mahigit nang ganito ang ginagawa ko pero surprisingly, hindi pa rin ako nagsasawa. Pag siguro nagkakaedad na, bumabaw ang kaligayahan at nababawasan ang pagiging maambisyon pero ... nandyan na yan. Pinagkatiwalaan ako at kahiyaan namang ako pa ang kauna-unahang OIC na tinanggihan ang appointment. Besides, iniatang sa akin ang responsibilidad dahil tiwala sila sa kakayahan ko. Kung sila nga nagtiwala sa akin, abah! dapat magtiwala din ako sa sarili ko. Hanep sa words of encouragement noh!

Ungas!

Sa totoong buhay, ikalawang araw nang manhid ang utak ko at tila may nakadagang bato sa sikmura ko. Tila ibig kong masuka palagi! Tensiyonada! Kapag pala matagal kang pabandying-bandying, tapos bigla kang tatambakan ng kutakut-takot na kaalaman at gawain, ganito ang mangyayari.

Information overload. Parang gustong mag-short ng fuse ko! Ang daming kailangang malaman at para sa katulad kong gustong matutunan kaagad ang lahat overnight, that spells S-T-R-E-S-S.

Ambisyosa ko naman k'se. Eversince ganyan ako. Gusto simula pa lang okay na, ayos na, tapos na pero ano ako, KABUTE na maulanan at makidlatan lang eh uusbong na?

Okay, reality check, no can do borrow one from two. S'ya ... s'ya (Padilla), I'll try to take my time and relax. Hinga ng malalim. Pasasaan ba't matututunan mo ring lahat kaya hinay-hinay lang, Choleng.

Pero teka, mag-isa lang daw akong morning sup sa Friday tapos deadline ng weekly report eh Saturday ... waaah ... Leo! (Whitelighter ko!)

P.S.

A million thanks to Anna, Dennis, Vulva at sa lahat-lahat na para sa walang-sawa at taos-pusong pagtulong sa akin. Salamat din sa mga bumoto ... hehehe.

Leo, salamat ha! Promise, pagsigaw ko ng P***ang I** darating ka?

Binalibag Ni Choleng ng 6:40 AM at 0 Nagdilim ang Paningin