Yaman din lamang at Araw ng Kalayaan ngayon, pag-usapan natin ang kalayaan pero hindi ang kalayaang hinggil sa bayan dahil hindi naman ako makabayan (sorry, Andres!) kundi kalayaan sa pamamahayag. Ang kalayaan sa pamamahayag naman na gusto kong talakayin ay hindi ukol sa pahayagan o radyo kundi sa kinababaliwan ngayon ng bayan na blog. Opo, blog. (Namputsa, ang dami pang pasakalye, blog lang pala ang pag-uusapan!)

Nakakatuwa'ng isipin na dahil sa blog, naipapahayag ng isang tao ang nilalaman ng kanyang isipan at naipakikita rin ang hilatsa ng kanyang pagkatao. Kelan nga ba nagsimula ito? Ewan ko. Ang una kong nakitaan ng blog eh si Tauf aka Panibugho at si Camille Borja. Kung pa'no ito nag-boom sa DR, hindi ko alam. Basta nasumpungan ko na lang ang sarili kong nakikibasa ng blog ng may blog at ngayon nga ay may blog na rin. Tinangay ng anod, 'ika nga ('di ba, Bullex?)

Masarap din naman ang may blog kse kahit ano'ng maisipan mo, pwede mong isulat. May kalayaan 'ika nga, walang R at PG puro GP. Ilang takatak lang, nai-express mo na ang iyong niloloob. Di mo na kailangan ng pen and paper at di pa kakalyuhin ang kamay mo. I bet inggit na inggit sa atin ang mga "bloggers" nung unang panahon tulad nina Jose Rizal at Andres Bonifacio k'se sila, kailangan pang isawsaw ang pakpak ng manok sa tinta para magsulat at kung di ba naman pang-extra challenge, gasera lang ang ilaw. Sa'n ka pa!

Marami ang atubiling mag-blog dahil "di raw sila marunong magsulat". Oweno? Sabi nga ng Journalism professor kong si Gary Satre (ano na kaya ang nangyari kay kano) "You should write to express and not to impress."

Tama s'ya kaya yun ang ginagawa kong pamantayan sa pagsusulat na syang dapat nyo ring gawin. 'Di mo naman kailangang maging Dan Brown o Quijano de Manila para mag-blog. Basta kung ano ang gustong sabihin, isulat lang. Malaya tayo, noh!

Binalibag Ni Choleng ng 11:15 PM at 0 Nagdilim ang Paningin