Gawa siguro ng kulturang isinaksak sa utak ko ng aking ina at lola, talagang sinabi ko sa sarili ko na gagawin ko lang "yun" (susme, kailangan pa bang i-elaborate!...SEX!) 'pag KASAL lang; pag may marriage contract na meaning may license to f*ck. Kung aglahiin ko ang mga babaeng nakikipag-live in eh ganun na lang. Tingin ko sa kanila, liberated, marumi at promiscuous.

Matapos ang mga mapait kong pinagdaanan, iba na ang kuwento. Lubha ko nang nauunawaan kung bakit pinili nang ibang 'wag magpakasal at mag-live in muna.

Sa isang relationship kase, hindi mo makikita ang tunay na ugali ng partner mo unless nagsama kayo sa isang bubong. Kahit sabihin mo pang sampung taon kayong mag-dyowa, di pa rin lilitaw ang tunay na kulay ng isa't-isa. Pa-tweetums stage, yan ang tawag ko sa BF-GF stage. Kahit labag sa loob, walang magawa kundi pumayag.

What better way to get to know each other than live together.

Iba k'se pag nagsasama. Ito ang ultimate test kung magki-click kayong dalawa as a "couple" (oo na, damay na dito ang compatibility sa sex); kung magdya-jive ba yung mga lifestyles ninyo at kung kaya'ng n'yong mag-adjust sa likes and dislikes ng isa't-isa. Alam n'yo bang ang simpleng pagpindot sa gitna ng toothpaste eh puwedeng pagsimulan ng iringan?

Hindi ko naman sinasabi na mag-live in tayong lahat. Hindi naman siguro makatarungan na makikipag-live in sa partner na hindi pa gaanong marubdob ang feelings mo o naka-fling lang, magsasama na. Ayaw ni Lola Madonna ng ganyan.

Kapag siguro nakakita ka ng partner na nakikita mo ang sariling mo'ng kasama siya sa pagtanda, siya na yun. To hell with the "license".

Binalibag Ni Choleng ng 11:08 PM at 2 Nagdilim ang Paningin