Totoo ang kasabihang "you sow what you reap."

Musikero si Amang, ang aking great grandfather. There was a time na sikat siya (peace time pa yata yun) dahil malupit mag-bumbardino, isang baritone wind instrument. Hindi naman nakakagulat na pati mga anak, anak ng anak at anak ng anak ng anak (teka population explosion na 'to ah!) eh musikero rin.

My lola used to play the saxophone pero tumigil dahil dinudugo daw tuwing iihip. Ang Dad ko naman plays the trumpet, minsan paralak (in English, snare drums), my youngest sister plays the keyboard and guitar, yung isang sister ko naggigitara rin; ang Kamag-anak Incorporated naman ay member ng kung anu-ano'ng brass band. Kung hindi man nakakatugtog ng instrument, boses naman ang asset at dun ako suwerteng nalinya! Nakakalungkot nga lang dahil hindi ako natutong magbasa ng nota sa siyang dapat unang matutunan ng isang musician. (Ibang nota kasi ang binasa ko!)

Sa awa ng Diyos, hanggang ngayon hindi pa rin nalalagot ang sinulid. Generation for generation, may isa o dalawa sa bawa't family na nahuhumaling sa music at very proud ako na ang latest addition ay ang pamangkin ko'ng si TJ.

Isa siya sa masuwerteng kabataang tine-train ng Manila Philharmonic Orchestra (yes, MPO) para maging musicians of the next generation. Libre ng pagtuturo, provided pa ang instrument, in my nephew's case, violin. Kudos, MPO!

Naku, sobrang obsessed ang pamangkin ko sa violin n'ya. Mas madalas pa'ng hawak kaysa sa laruan. Wish ko lang 'wag magsawa para naman huwag maputol ang magandang punla na itinanim ng Amang.

Binalibag Ni Choleng ng 11:23 PM at 0 Nagdilim ang Paningin