Nagnaknak ang gums nung October pero nakabawi. This time, matapos ng 11 months naming pagkandili kay Nino, tuluyan na kaming iniwan ng Kangadog.

Nagsimulang hindi nakakain si Nino nung November 1. Akala namin nagkaproblema na naman ang gums kaya ayaw kumain pero iba pala. Tinubuan ng maliliit na bukol sa katawan at ilang araw bago namatay eh kulay itim ang dumi.

Bandang hapon, isang text message ang natanggap ko mula sa Daddy ko.

"Nino's dead ..."

Kaninang umaga lang bago ako pumasok, nanghihina pang kinawagan ako ng buntot ... ngayon ...

Gusto kong maiyak pero nakapagpigil ako. Nasa opisina ako, dyahe namang magngangalngal dahil sa aso. Aba, kahit kakaiba ang breed ni Nino at sabi nga ng iba eh ang pangit-pangit naman, napamahal na rin sa amin ang aso.

Pag-uwi ko, maayos naman ang burol. Nakabalot sa sako. Marangal din ang libing, truck ng basura ang karo. Opo, ibinigay sa basurero ang sako kung saan nakasilid ang aso. Nauunawaan naman siguro ni Nino kung bakit ganun ang ginawa sa kanya. Walang kseng lupang mapaglilibingan, alangan namang ihagis siya sa ilog.

Hay, hindi muna kami mag-aalaga ng aso. Ipagluluksa muna namin ang pagkawala ng Kangadog.

Binalibag Ni Choleng ng 6:35 AM at 0 Nagdilim ang Paningin